- Psychika odgrywa rolę w neurodermicie. W końcu ludzie są istotami holistycznymi – istota duchowa żyje w materialnym ciele.
- Oznacza to, że choroba fizyczna może również prowadzić do cierpienia psychicznego. Fakt, że istnieje związek między skórą a psychiką, wynika z wielu idiomów. Nie bez powodu często opisuje się ludzi zdaniami typu: „On / ona nie czuje się dobrze we własnej skórze” albo Niemcy opisują czyjś charakter „cienką skórę” lub „Jemu nie przeszkadza bo jest grubo skórny”.
- A jak z kolei psychika może wpływać na zaostrzenia neurodermitów?
Jeśli psychika cierpi z powodu sytuacji, która nie musi mieć nic wspólnego
z neurodermitem, może to wywołać egzemę. Może to być na przykład stres, konflikt w partnerstwie lub negatywne, a nawet traumatyczne doświadczenia z przeszłości.
- np. chłopczyk z ciężkim neurodermitem. Przychodzi ze swoją mamą, która bardzo martwi się o jego zdrowie i chciałaby mu „pomóc”. Ale im pomaga i „daje z siebie”, tym mniej on stosuje się do jej rad i robi coś przeciwnego.
- Im częściej mama mówi mu, że powinien jeść mniej słodyczy, np. „to ci nie służy”, tym więcej słodyczy zjada.
- Ponadto coraz bardziej ogranicza wybór pokarmu i je tylko kilka produktów. Neurodermit postępuje; coraz gorzej. Tak samo jest z pielęgnacją skóry.
- Matka zwraca mu uwagę na to, jak ważna jest podstawowa pielęgnacja jego skóry, ale im bardziej chciałaby nałożyć na niego krem, tym bardziej on zaniedbuje pielęgnację i tym bardziej pogarsza się jego cera.
- Jak dochodzi do tej reakcji?
- Pacjent z neurodermitem zwykle wie, jakie czynniki w jego indywidualnym przypadku powodują pogorszenie wyglądu skóry...
- W tym przypadku pacjent nigdy nie nauczył się wyrażać swoich pragnień, potrzeb czy antypatii.
- Z jednej strony pozwala ludziom nawet zbytnio się do siebie zbliżać, chociaż tak naprawdę woli dystans, czyli nie stawia jasnych granic.
- Potajemnie buntuje się przeciwko „matkowaniu”,
nie sprzeciwiając się swojej matce, ale robiąc coś przeciwnego do tego, co mu radzi. Zgadza się na terapię żywieniową, choć wcale tego nie chce, ale chociaż chodzi „tylko” o terapię żywieniową, w której ma na celu przeanalizowanie, które pokarmy naprawdę pogarszają stan jego skóry, leżący u jej podstaw konflikt partnerski z matką wyraźnie jest zarysowany.
- Stan skóry pacjenta często się pogarsza, gdy ktoś zanadto się do niego zbliża i kiedy nie potrafił dać upustu emocjom i wyznaczyć granic.
- W jaki sposób pacjent rozpoznaje, że to czynniki psychologiczne, takie jak stres lub konflikty, powodują nasilenie zaostrzeń neurodermitu? Myślę, że można to odkryć tylko podczas profesjonalnej konsultacji, po dokładnym przyjrzeniu się, co ktoś robi, a czego nie robi, kiedy, jak, gdzie i z jakiego powodu. Temat „jedzenia” jest szczególnie emocjonalny, a za pomocą opowiadań można bardzo wyraźnie zobaczyć związek między emocjonalnymi i społecznymi aspektami bycia człowiekiem, a tym samym między ciałem
a psychiką…
- Czy podłoże psychologiczne również odgrywa rolę u dzieci
z neurodermitem?
Ludzkie dzieci są uzależnione od opieki rodziców przez wiele lat.
To sprawia, że ludzkie dzieci są bardzo wrażliwe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz