HOLOPATIA

HOLOPATIA

poniedziałek, 28 lipca 2014

Koniczyna łąkowa - Trifolium pratense


Pospolita roślina z rodziny bobowatych rosnąca na polskich polach i łąkach. Kwitnie od maja do września. Surowcem leczniczym jest całe ziele wraz z kwiatem, zbierane przez cały okres kwitnienia. Inaczej zwana koniczyną czerwoną lub koniczem. Ziele najlepiej zbierać w dni kwiatu (księżyc w znaku bliźniąt, wagi i wodnika) lub liścia (księżyc w znaku raka, skorpiona i ryb) przy księżycu przybywającym (po nowiu).

Ziela i kwiaty zawierają:
  • Mg, Ca, K, fenolokwasy
  • witaminę C, B3, B1, E
  • izoflawony, fitoestrogeny, eugenol, myricetyne
  • biochanine A, kwas kawowy, kwas chlorogenowy, aminokwasy
  • kumaryny, formonoetymę, genisteinę, izoramnetynę
  • olejki eteryczne, barwniki antocyjanow, flawonoidy 
W medycynie ludowej koniczynę czerwoną stosowano jako środek moczopędny i wykrztuśny. Ze względu na zawartość fitoestrogenów korzystnie wpływa na zaburzenia miesiączkowania oraz problemy związane z menopauzą. Działa silnie przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Jest stosowana w balsamach w leczeniu m.in. łuszczycy, wyprysków i oparzeń. Oczyszcza i rozrzedza krew zmniejszając możliwość wystąpienia zakrzepicy tętnic i żył. Działa antykancerogennie na błonę śluzową macicy i hamuje rozrost gruczołu krokowego u mężczyzn. Jest stosowana w stanach zapalnych układu moczowego w zaparciach, problemach układu trawiennego, zapaleniu oskrzeli oraz w łagodzeniu bólów reumatycznych (kąpiele i okłady). 
Koniczynę można zastosować jako:
  1. Napar - łyżkę ziela i kwiatów zalać wrzącą woda i parzyć pod przykryciem 5-10 minut. Pic trzy razy dziennie przy dolegliwościach układu trawiennego, czy nieżycie górnych dróg oddechowych.
  2. Odwar - 2 łyżki ziela i kwiatów wsypujemy do 0,5 l wody i gotujemy 10-15 minut nie dopuszczając do wrzenia. Przestudzony odwar pijemy 3 razy dziennie pól godziny przed lub po jedzeniu. Z odwaru można przygotować także okłady.  
  3. Nalewka - 100 g suszonego lub świeżego ziela oraz kwiatów zalewamy  0,5 l 40% czystego spirytusu. Odstawiamy na 2 tygodnie do chłodnego i ciemnego miejsca, codziennie mieszając. Otrzymany macerat przecedzamy, odciskamy zioła i rozcieńczmy 2 szklankami przegotowanej wody . Nalewkę przechowujemy w naczyniu z ciemnego szkła w lodówce. Stosujemy ją po łyżeczce 3 razy dziennie (można rozcieńczyć w kieliszku)  przy stanach zapalnych jamy ustnej i gardła, problemach trawiennych, stanach nerwowego napięcia (działa tonizująco i uspokajająco) 
  4. Kąpiel - dwie garście suszonego lub świeżego ziela oraz kwiatów zalać 1-2 l wrzącej wody i pozostawić od przykryciem przez 20-30 min. Przygotowany napar odcedzić i wlać do wanny z ciepłą woda. Kąpać się przez 15-20 min.
Napary i odwary najlepiej stosować w postaci mieszanek ziołowych (min. trzy zioła adekwatne do odczuwanych dolegliwości). 
Do naparu na kąpiel można również dodać inne zioła, które wspomagają leczenie dolegliwości skórnych. Należy pamiętać żeby litość składników naparu zawsze była nieparzysta.

  
 

wtorek, 1 lipca 2014

Szczeć sukiennicza - Dipsacus sativus


Roślina dwuletnia z rodziny szczeciowatych. Kwitnie w drugim roku od czerwca do sierpnia fioletowymi kwiatami. Surowcem leczniczym są liście, które należy zbierać wczesną wiosną oraz korzenie, które należy zbierać w pierwszym roku późną jesienią, zimą lub w drugim roku wczesną wiosną zanim roślina wyrośnie w górę. Przy zbieraniu liści najlepiej wybrać dzień liścia (księżyc w znaku raka, skorpiona lub ryb) oraz przy księżycu przybywający (po nowiu), a przy zbiorze korzeni dzień korzenia (księżyc w znaku byka, panny lub koziorożca) w oraz przy księżycu ubywający (po pełni).

Korzenie oraz liście zawierają: 
  • irydoidy, saponiny, pochodne kwasu kawowego;
  • sole potasowe, inulinę, laminę, gorycze;
  • glukozyd - scabiosid 
Korzeń szczeci działa, oczyszczająco, napotnie, moczopędnie, pobudza trawienie, oraz produkcję żółci. Tradycyjnie stosowany jest w leczeniu artretyzmu, reumatyzmu, dny moczanowej, schorzeń pęcherzyka żółciowego, żółtaczki, puchliny, otyłości oraz boreliozy. Stosowany jest przy liszajach, przetokach, brodawkach, szczelinach około-odbytniczych, trądziku, dermatozach i innych podobnych problemach skórnych. 
Przy leczeniu szczecią dawkowanie należy rozłożyć na trzy porcje zażywane w ciągu dnia. Można zastosować: 
  1. Napar - łyżeczkę świeżych lub suszonych, rozdrobnionych korzeni krótko zagotować, zalewając filiżanką wody. Pić na pusty żołądek trzy razy dziennie. Napar można również sporządzić z samych liści rozet szczeci lub liści pomieszanych z korzeniem. 
  2. Nalewka - wykopany korzeń należy dobrze oczyścić, ale nie obierać, gdyż w skórce znajduje się najwięcej substancji czynnych. Oczyszczony korzeń należy rozdrobnić i dobrze ugnieść w szklanym naczyniu, a następnie zalać wódką, zakręcić i odstawić do macerowania w ciepłym miejscu. Po trzech tygodniach nalewka będzie gotowa. Można dodawać po trzy krople nalewki na filiżankę naparu. 
  3. Proszek - szczególnie dobry dla małych dzieci cierpiących na boreliozę. Wysuszone korzenie szczeci należy dobrze zmikronizować, a następnie zmieszać z miodem i podać dziecku. 
Medycyna chińska przypisuje szczeci następujące działanie: 
  • wzmocnienie systemu odpornościowego
  • łagodzenie skurczów macicy
  • łagodzenie niedoboru witaminy E
  • działanie antybakteryjne 
  • wspomaganie procesów zdrowienia uszkodzonych kości
  • zapobieganie zanikowi kości i cofaniu jego skutków (osteoporoza)
  • działanie przeciw wiciowcom atakującym narządy rozrodcze 
Rodzina szczeciowatych jest niezwykle bogata. Wszystkie odmiany szczeci wykazują podobne działanie, więc w terapii z powodzeniem można stosować zarówno szczeć sukienniczą, pospolitą, jak i leśną.